Odds and ends

... хичээсээр хичээсээр хичээлийн жилийн сүүлээр туйлдсан байх юм. (яг одоо чихэвчээр I know it aint easy giving up your heart.. гэдэг мөрт эгшиглэж таарав)
Өглөөнөөс хойш бие нэг л тааруу байсныг арай Улаан бурхантаж байгаам бишиздэ

Run, baby, run: Биеэ сайн халаахаа ёстойгоо дахиж мартахгүй л

 Өнөөдөр ажил тараад цэцэрлэгт хүрээлэн орж гүйв. Уржигдар гэрээсээ ажил руу явах замдаа гүйсэн чинь эндхийнх шиг сайхан мэдрэмж төрөхгүй, "Хурдхан зам дуусаасай" ухааны юм л бодогдож бналээ. Харин хүрээлэнд бол зам нь зөөлөн, агаар нь ногоон өнгийн үнэртэй бас уул дэргэд харагддаг нь урам зориг өгдөг. :) Бас яг гүйх үедээ хөгжимгүй бол чихэнд амар байв. Хурдан, хурдан амьсгалах чимээ, бүр нэг эрч хүчтэй хөлийн чимээ хахаха бас эргэн тойрны үл мэдэг баззз чимээ "Kings of leon"-оос ч илүүтэй цэнэглэдэг мэт санагдсан бх нь.

Нээрээ үр бүтээлтэй бөгөөд гоё гүйсэн шиг гүйе гэвэл сайн, тууштай хамтрагч хэрэгтэй юм бнөө. Бгү бол ганцаараа гүйцэн нь хол дээр. Мишээл бид хоёрын хамтын гүйлтийн замнал нэг их хол үргэлжлэхгүй шинжтэй бгаа нь харамсалтай ч үнэн юмаа. Миний дэргэд дэндүү жулджийн гссс хахах, за тоголсийн тоголсийн муу наазыгаа..гэхдээл чи бүткү шүү Мишээлээ!

Тэгээд Мишээлийг орхиж явснаас болсон ч юмуу кармаандаа бсн ягаан өвөөтэй мөнгөө унагацийм шиг бээлээ :((  Яаж азаар өмдний кармаанд бас нэг өвөөтэй мөнгө хийсэн бсийн. Тэгээгүй бол харанку шөнө гэртээ яаж ч  ирэх бсийн :p  Энивэй өнөөдөр ойлгосон хамгийн чухал зүйл нь биеэ зайлшгүй халаах тухай байлаа. Уг нь ажлаас хүрээлэн хүртэл 30 минут хурдтай алхаад, гар хөлөө хөдөлгөж бижхэн дасгал хийсэн болоод гүйдэг бсн өнөөдөр залхуураад автуусанд сууж яваад буугаал шууд гүйсэн чинь сүүлрүүгээ шилбэ өвдөөд, шөрмөс татах гээд ч бгаам шиг эвгүй болжийлээ, тэгэхээр нь алхжаагаал гэртээ ирээд ийм тос түрхсэн чн сэрүү татаад өвчин нь ч гайгүй болоод сайхан бна. Маргааш өглөө бас гүйчдиймүү гсн чн шөнийн 1 өнгөрчийн. Дутуу нойртой дасгал хийснээс сайн амарсан нь дээр шүү дээ. :)

Cheers~~~

Унтахын өмнө

   

Зургадугаар сар хэдийнэ гарсан хэрнээ нэг л тааваараа байж болохгүй, аар саар ажил "зулгаагаад" байх юм. Тэгтэл зун боллоо гэсэн шиг эрч хүч нэг л сулраад, ажил хиймээргүй санагдах. Ер нь сүүлийн хоёр жил гаруй хугацаанд ерөөсөө амраагүй, дээшээ хараад юу ч бодолгүй хэвтсэн 10 хоног гэж байгаагүй юм байна шд.., гээд л өөрийгөө баахан өрөвдөв. Тэгээд өдөр 4 гэж байхад ажлын өрөөнөөсөө гарч одлоо. Номын дэлгүүр орж сэтгүүл аваад, Тило аниагаас сонин аваад нэг их софистикейтэд царай гаргаад Мишкатай утсаар ярингаа төв гудмаар алхав. Эртнээс л Soup Bar-луу орохыг бодож байсан ч, дэмжигддэггүй, урагшилдаггүй саналаа, хүсэлтээ өөрөө гүйцэлдүүлсэн байх нь. 

 

Хүмүүс ганцаараа хооллож чаддаггүй, хоол ордоггүй, эвгүй гээд янз бүрээр хэлдэг. Тэгсэн надад лав ямар нэг асуудал санагддаггүй шд. Харин ч тухтай гэх нь бас хаашаа юм. Ялангуяа, сүүлийн жилүүдэд ийш, тийш ганцаараа явах, тэр бүрт ганцаараа л хооллодог хойно бараг дасч дээ. Аль нэг буланд суугаад хүмүүсийг ажиглаад хооллох дажгүй санагдаад байдаг юм... Гэж бодсоор Soup Bar-т ортол тэнд надаас өөр хүн байсангүй. Цэс нь сонирхолтой юм байналээ, харж харж Espagnole panini авав. Та нар L'Auberge Espagnole гэж кино үзсэн үү? Манай сайхан Romain Duris тоглодог нэг тийм хөгжилтэй хөөрхөн кино. Дараа нь хоёр sequel гарсан юм билээ, би Casse-tete chinois-г нь үзсэн. Энэ мэт хоолтой ямар ч хамаагүй боловч бодлууд орж ирээд байсан болохоор Espagnole panini авсан хэрэг л дээ. Тэгээд миний бодол "амттай" байсөөн. 

 

Ер нь дурсамж, эсвэл сэтгэгдэл ч гэх юм уу, бүхнийг амилуулдаг юм болов уу? Кар Вайн My Blueberry Nights дээр Элизабет яагаад хэн ч нэрсний пай авдаггүй тухай асуухад Жереми "Нэрсний пайтай ямар ч хамаагүй, зүгээр л хүмүүс өөр сонголт хийдэг. Үүний төлөө нэрсний пайгаас өө хайх хэрэггүй, зүгээр л хэн ч идмээргүй байгаа хэрэг. Амьдрал дээрх асуудлууд ч яг үүнтэй адил, заавал ямар нэг зүйл, хэн нэгнийг буруутгах хэрэггүй" гэж хэлтэл Элизабет "Хүлээгээрэй, би авъя" гэснээ ховдоглон иддэг дээ? Энэ хэсэг хамгийн тод үлдсэн болоод ч юм уу, одоо би үргэлж нэрсний пай, маффин авдышд, хэхэ. 

 

Зиа зиа, өнөөдөр нэг иймэрхүү аар саар юм бодсоор гэртээ ирсэн юм даа. Сониноос VPN өөрчилдөг application-ийхээ тусламжтай одоо Netflix үзэх болсон. Гэнэт хэтэрхий их сонголтонд ороод ирэхээр бас балмагдах юм. Одоо унтахаасаа өмнө юу үздэг юм билээ гэж бодож сууна. Аягүй бол шийдэж чадахгүй байсаар шууд унтчих нь аа!! Ямартай ч, та нар минь тавтай нойрсоорой.

 

Гүйх гэж төрсөн хүүхдүүд

Гэшасс. Хаха. Гүйнэ гэж наян жил ярьсны эцэст өнөөдөр өглөө нэг юм гүйлээшт, Мишээлтэй. "Runner's world" сэтгүүлд нийтлэгдсэн "Эхлэн гүйгчдэд зориулсан найман долоо хоногийн план" дагуу эхний өдрөө нэг минут гүйж, хоёр минут алхахыг 10 гаруй давтсаныг Хулан бас анкаараарай.

 Мишээл гэж миа юм ард ганцхан минут гүйж чадку хөлс нь гараал, амьсгаадаад алхаал бээлээ. "Яасан?" гэхээр "Өлсөөдийн. Дараа нь Гүүд прайс орий" гэх жишээтэй. Тхх. Яаж хүн болж ялаа ална даа, чи минь. Үмсий. Нээрээ маргаашийн хуваарь дагуу зөвхөн 30 минут алхах ёстой болохоор өглөө талбай дээр уулзах цуцлагдсан шүү. Тус тусдаа ажил, сургуульдаа явах замдаа элбэг алхачихаж болмоор. Аан харин нөгөөдөр бас тэрний нөгөөдөр яг өнөөдрийнх шигээ гүйх ёстой. Тэгэхээр баасан гаригийн өглөө гүйгээд цааш нөгөө төлөвлөсөн юмандаа үргэлжлүүлээд явахад чухам таархийм бусуу?


Бусад хүүхдүүд нэгдэхийг хүсвэл call me maybe babes! Гол нь гандан бууршгүй, тууштай байх шүү дээ. Тэгээд минут гүйж минут алхдаг эхний планаа хараад инээгээд суужийх өдөр ирнэ дээ, ирнэ.

(Жич: Өнөөдрийн миний плэйлист Токимонста байлаа. Мишээл харин юу ч сонсож явсийн бүү мэд. Харин хоолноос өөр юу боджийснийг нь мэджийн. Хохо)

Cheers!

PERSEVERANCE

Өчигдөр унтахаасаа өмнө сэтгэл санаагаа дээшлүүлэх зорилгоор хамгийн инээдтэй TED talk гэсэн плэйлист нээгээд харж харж байгаад The New Yorker-н шог зургийг хариуцдаг ахын илтгэлийг нээгээд 20 минут үнэхээр энжойдлааа. Хошин шогийн мэдрэмж яасан ч өндөртэйм бэ! Угаасаа ийм газар ийм албан тушаал эрхэлжаагаам чинь хамгийн мундаг мэдрэмжтэй хүмүүсийн нэг байх нь бол тодорхой л доо. Яг ямар шалгуураар зургаа сонгож авдаг вэ гэдгийг тайлбарласнаас гадна өөрийнхөө тухай цухас дурдсан нь маш инспайринг байв. Сэтгэл судлалаар сурж байснаа орхиод шог зураач болохоор шийдэн энэ сэтгүүл рүүгээ 2000 зураг явуулсан ч 2000 татгалзсан хариу авсан юм гэнэ билээ. Тэгсэн ч гэсэн бууж өгөөгүй тэмцсээр өнөөгийн амжилтандаа хүрээд ямар күүл ах тайзан дээр зогсож байна! Ингээд бодохоор "тууштай зан" л зорилго руу хөтөлдөг хамгийн гол түлхүүр аж. "Өөрөө өөрсдөдөө тууштай байцгаая!"

P.S: Хараахан The New Yorker-г гартаа барьж үзээгүй байгаа ч онлайнаар нэг хоер нийтлэл уншихдаа дунд нь хавчуулагдсан зургуудыг хараад ойлгохгүй болохоороо болоогүй байна даа би гээд толгой сэгсрээд өнгөрдөг юм.

P.S.S: Нью-Йорк хотод амьдардаг эгч болохоороо угаасаа заавал захиалж уншжийнаа гээд шийдцэн байгаа :D

Сурахада суралцахуй

За байз оо, сүүлийн үед юм сурахын чухлыг л ойлгоод байна. Юу сурмаар байгаагаа мэдэж байвч нэг л сайн сурж өгч чадахгүй байгаадаа гайхаад, юм хум яаж сурах талаар хайж байгаад Coursera дээр "Сурахад суралцахуй" хэмээх курс олоод үзэж байна. Өчигдөр эхлүүлсэн. Одоо Бий гээд хөөрхөн кафед үргэлжлүүлэн үзээд, латтэ уугаад сууж байна. Энэ их аятайхан газар олоогоор санагдав. Энд тэнд хов ярьж инээлдсэн хүмүүс алга, дан ном компитэр ширтсэн сайхан бүтээлч орчин байна. 

За буцаад гол санаандаа ороход Terrence Sejnowski,  Barbara Oakland гэх 2 эрдэмтэн тун энгийн аргаар сурах гээч зүйлийн цаад санааг буюу сурахад тархи яаж  оролцдгийг богино богино видеогоор танилцуулах аж. "A Mind for Numbers" буюу шинжлэх ухаан, тоо яаж сурах талаар бичсэн номноосоо үндэслэсэн лекцийн цувралууд юм байна. 

Жишээ нь гэхэд Барбара хэмээх энэ эмэгтэй нь инженерийн чиглэлээр докторын зэрэг хамгаалсан бөгөөд 10 жилдээ тооны хичээлээ нэг нүдээрээ ч үздэггүй байж байгаад бүр 27 насандаа л сурж эхэлсэн гээд бодохоор үнэндээ л арга барилаа олчихвол сурахад оройтдоггүй гэдгийн тод жишээ байгааз. Бас би дандаа өөрсөө болон та нараас мураками анхны номоо хэдтэйдээ бичлээ дээ гэж асуудаг биз дээ хаха

За тэгээд ямар ч байсан энэ лекцнээс олж авсан хэдэн санаагаа хуваалцья, гэхдээ таануус мэддэг ч байж магад оо, гэхдээ л биччье

"POMODORO" арга.  Энэ үг Италиар помидор гэсэн үг гээд лаг орчуулчий. Энэ арга нь яадаг вэ гэхээр 25 минут яг нэг юманд төвлөрөх. Утсаа хол тавиад, фб-ээ гаргаад яг 25 минут л номоо уншчих, тоогоо бодчих, хичээлээ хийгээд төвлөрчих. Тэгээд бага зэрэг амралт авиад ахиад 25 минут... гээд үр дүнтэй ажилладаг болно. 

"Spaced repetition. Завсарлагатай давтах. Нэг юмыг нэг оройноо 20 удаа давтсанаас тодорхой хугацааны турш орой бүр ч юм уу өглөө бүр ч юм уу завсарлагатайгаар хараад байх нь тухайн зүйлийг удаан хугацааны мэморидоо оруулахад тусална.

"Sleep". Нойр!!!!!!!!! Сайн унтаж амаржий. Яагаад гэвэл унтах үед тархинд хуралдсан байгаа бодисын солилцооны эцсийн бүтээгдэхүүнүүд буюу хортой бодисуудыг тархи өөрөө цэвэрлэдэг гэдэг нь тогтоогдсон байна лээ. Нэг Тэд яриан дээр үзжийсан чинь энэн дээр бас тэгэж гарж байна. Тэгээд бас унтах үед өдөр сурсан зүйлсийн хэрэгтэйг нь ялгаад хадгалаад, хэрэггүйгээс нь салдаг аж. Тийм болохоор ер нь нээх хэрэггүй л бол шөнө дунд өнгөртөл үлгэн салган юм хийж суух хэрэггүй, зүгээр л сайхан бүтэн нойроо авчих хэрэгтэй. Тэгээд ч Хау Ай Мэт Юор Модэр дээр "шөнийн 2 цагийн дараа ямар ч сайн сайхан зүйл тохиолддоггүй" гэдэг их үнэн үг гэдгийг ер нь та нар ч өөрсдийн туршлага дээр баталсан байх :P

За тэгээд бүгд сайхан сураад л байя, сураад л байя! Би бас бодсон л доо, би ер нь цаашдаа эмч болох бодолгүй байгаа ч гэсэн бас энэ сайхан мэргэжлийн нэрийг зүүж төгсөх гэж байгаа тул бас амьдралбнхаа овоо хэдэн жилийг зарцуулжаагаа учир одооноосоо илүү их шамдаад төгсчихье гэж.... 

I am

Хаврын синдром.  Баймаар байгаа бүхэндээ хувирахад нэг амьдрал огт хангалтгүй ч юм шиг эсвэл эд нар дээрээ нэмээд ахиад хар мянган дүр бодож олон түүндээ хувирахад ч хүрэх урт хугацаа юм шиг. 

Хүнтэй сууж айл гэр үүсгээд хөөрхөн үрийн ээж болмоор, бүх юмаа хөсөр хаяад даяанчлан амьдармаар, дундад зууны үеийн Францын философи заадаг багш болмоор, сэтгэцийн эмч болоод Шар Хаданд ажилламаар, гэлэнмаа болмоор, яруу найрайгч болмоор гэх мэтчилэн гэх мэтчилэн....

Өвлийн амралт ля ля ля

... дуншиж дуншиж арай чүү нэг амарсан ч цаанаасаа зохицуулагч хүчин намайг битгий гадуур дотуур гүйгээд бай, гэртээ сайхан суу гээд томуу тусгачихав. Эхний хэдэн өдөр ч тэгэс ингэсхийгээд зүгээр болчихно биз гээд кофе уусан шигээ, фитнессдээ явсан шигээ байсан ч сүүлдээ улам дордоод утгаараа гэртээ сууж байна. Амралтын 50 хувь дуусав. 

 Фб-ээ хэсэгтээ хаав. Хичээл эхлэхээр нээх нь угаасаа тодорхой. Байнга л хичээлтэй холбоотой зар мар, шипи мипи явжийдаг болохоор таг фб-гүй амьдарна гэвэл одоо утгаараа ертөнцөөс тасраад хэд хоног хуваарь нтрээ мэдкү хичээлээ тасдаж масдаад балай юм болох биз ээ.

 Нойр ихтэй хүн чинь тэгээл өдрийн тал өнгөрөөж байж босоол, өглөөний цай өдрийн хоол хоерын голоор юм хийж идээл, буцаж гэвтэж байгаал тэгээл идэвхитэй амьдралдаа орой 7,8-н үед л орж байна шүү дээ. Хэсэг шалгалтандаа бэлдэж тоо бодхийн, үг цээжлэхийн, эморхийн.

Биг Банг Теоригийн 2,3 анги үзэж баясахийн. Марүүн 5-н тэр шинэ килипийг бас өдрийн хэд ч үзээд байгаан. Адам Левайнд нь зөнөж үнэн гэжийж гэнэт сэлэбрити краш болоод тамблраар өчнөөн зургийг нь хараад санаа алдахийн. Тэгээд бас дээр татсан байсан "Бэгин агаин" гэдэг киногоо өчдөр үзтэл тэнд тоголцон байнгуут нь хувь заяанд итгэв гэсс.

Үлдсэн 50 хувьдаа одоо нээх лаг юм хум хийнэ гэж амалку ч 2,3 ном уншчуул.

Гэснээс ном уншиж эхлэнгүүтээ таалагдахгүй болонгуут хаях шийдвэр гаргахдаа нээх тийм буруу юм хийгээд байгаам шиг мэдрэмж төрдөг үү,

Ууланд гармаарээн,  Биир хаусд коктэйль уумаарээн, гэсэн хэрнээ гэрээс огт гармааргүй байна

A day in the life

       Өнөөдөр "Peaberry" гэх кафед очив. Жижигхэн, дулаахан газар байналээ. Сүүтэй американо аваад хэсэг суутал дрип кофе амсч үзэх үү гэхэд нь тэгье гэвэл сайхан үнэртэй, бас арай хүчтэй санагдлаа. Үдээс хойш байсныг хэлэх үү, оройжин биед каффейн гүйх мэт... Итальчууд шөнө байсан ч, эспрессо ууж л байдаг, нөхөд ер нь яадаг юм бол гэж гайхаад амжив.  

       Гэснээс саарал сайхан хотдоо ирснээс хойш ингэж ганцаар суугаагүй юм билээ. Үргэлж хэн нэгэнтэй уулзах, эсвэл бөөн бөөн ажилд дарагдаад л яваад байж. Баристай Koop-ийн хэдэн дуу явуулж байснаа, гэнэт босоод Kings of Convenience тоглуулсныг талархан сонсоод юу бодож байснаа гэхдээ мартчихаж. Харин "Гоодаль"-ийн шинэ дугаарыг гарчиглаж байхдаа олон талын агуулга, өөр хоорондоо адилгүй бичвэрүүд, сонирхолтой шийдэлтэй гэрэл зурагтай байгааг анзаарлаа. Жил гаруйн дараа эргэн унших нь ээ, бүр санасан байна шүү. :P 
       Зиа зиа, онцын юмгүй нэг ийм л бямба гариг байлаа. Тило дээр Girls-ийн тухай ярьж байсан юм, өглөө HBO дээр тэрийг үзсэн нь өнөөдрийн төдийгүй ерөөс series үздэггүй миний хувьд ололт байлаа. Одоо харин ямар ч юм нэг кино олж үзээд унтлаа. 

     Тавтай нойрсоорой, хүүхдүүд ээ! Гоё зүүд хүсье.