Цаг хугацаа

Блогтоо юм бичилгүй зөндөө удчихаж. 1 сар, 2 сар, 3 сар, 10, 20, 30 өдрүүд дэндүү хурдан өнгөрсөн байна. Аяллаас ирсний дараа төлөвлөөгүй амралттай нүүр тулчихсан. Тэгээд хэд хоног гэдсээ илж хэвтэж үзэх шив. Гое биш юм байна лээ. Хамгийн гомдмоор нь хэт их чөлөөт цагтай байхаар угаасаа юу ч хийж амждаггүй нэг хачин сонин бичигдээгүй дүрмээ дахиад өөрөө өөртөө батлачихсан. Цаг хугацаатай, өөртэйгөө уралдах тусам л илүү бүтээлч болдог юм уу даа... Амралт дуусав. Хоер хичээлд давхар явж үзэв. Хичээл тус бүр дотроо хэд хэдэн дэд хичээлүүдтэй. Хооронд нь давхцуулахгүй, давхцсан тохиолдолд алийг нь таслах вэ, багш нарын дургүйцэл зэрэг нь хичээлийн программаас илүү сэтгэлийг зовоосон. Гэлээ гэхдээ амжилттай даван туулсан. Хичээл сонгох дээр бас хялбар гэгддэгийг нь сонгосон байснаа гэнэт хамгийн хэцүүг нь сонгоцон. Өөрийгөө зовоомоор, хатуужуулмаар санагдаад. Хэдий болтол амар хялбар замыг сонгож амьдрах вэ дээ....

N:05

Its kind of stupid cause i get really jealous when i think of anyone else having you, when i dont even have you myself.

Тэгсагийн татаж байгаа тамхины утаан дунд ундаа уунгаа хоосролоо мэдрэн бичсэн нь ээлжит цэнкэрдэлт байлаа.

03.00-06.00 pm бол өдрийн хамгийн лазанковын үе юм. Юу ч хийж байсан гэнэт унтмаар санагдаж эхэлнэ. Тэгээд байж байснаа утга учиргүйдэлд автана. Ууршаад алга болохыг хүснэ. Unwanted, unloved санагдана. Минган кофе ууж, маруужин идлээ ч нэмэргүй. Харин хамгийн лазанковын газар бол Монголньюсын долоон давхар. Тэнд юм хийх санаатай очдог ч ихэнхдээ л тамхи татна. Бас "Урсгал"-ын хуушуур иднэ. Тагтан дээрээс блускай, цэнтрал, засгийн газрын ордон бас бус өндөр барилгууд, байшинг харж болно. Энэ нь сайхан санагддаг уу гэвэл үгүй. Эмх цэгцгүй, саарал хотын утга учиргүй бужигнаан, цухал төрүүлэм хоосон шуугиан л мэдрэгдэнэ. Гэсэн ч өндөр байшингийн тагт ч бай, өрөөнийхөө буланд ч байсан ялгаагүй л цэнкэртэнэ. Гээд яах вэ.

N:04

~No I don't want to mess this thing up I don't want to push too far~